اثرات فعالیت درمانی بر ‏‎unilateral neglect‎‏ و فعالیت های روزمره زندگی در بیماران همی پلژی ناشی از سکته مغزی

‏‎unilateral neglect‎‏ یکی از اختلالات درک بوده و عبارتست از فراموشی یک نیمه بدن و یا نیمی از فضای اطراف در سمت مخالف ضایعه مغزی. ‏‎unilateral neglect‎‏ یکی از علل عمده عدم استقلال فرد در انجام فعالیتهای روزمره زندگی است. در تحقیق حاضر فرض بر این بوده است که فعالیت درمانی می تواند سبب بهبود ‏‎unilateral neglect‎‏ و فعالیت های روزمره زندگی در بیماران مبتلا به سکته مغزی گردد. این مطالعه بصورت شبه تجربی و طولی انجام گرفته است. برنامه درمانی بر روی 8 بیمار شامل تمرین با چوب، استفاده از استوانه های چوبی، تمرین با اسفنج در آب و کشیدن خط بود و که به مدت 2 ماه برای هر بیمار انجام می گرفت. نتایج توسط تست ‏‎line bisection‎‏ و ارزیابی فعالیتهای روزمره زندگی فرد در قبل و بعد از مداخله مقایسه گردید و بهبود معنی داری را در ‏‎unilateral neglect‎‏ و فعالیت های روزمره زندگی در افراد مورد بررسی نشان داد. نتایج این تحقیق نشان میدهد فعالیت درمانی میتواند بر بهبود ‏‎unilateral neglect‎‏ و داشتن زندگی مستقل تر در بیماران مبتلا به فلج نیمه بدن موثر باشد.